Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Μάνος Κατράκης»
Nasos (συζήτηση | συνεισφορές) |
Nasos (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
| (12 ενδιάμεσες εκδόσεις από 3 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{ actor |dob= | <gallery> | ||
Image: manoskatrakis62.jpg | |||
Image: manoskatrakis1.JPG | |||
Image: katrakis1.jpg | |||
</gallery> | |||
{{actor | |||
|dob=14 Αυγούστου 1908 | |||
|dod=2 Σεπτεμβρίου 1984 | |||
|com=Ο Μάνος Κατράκης γεννήθηκε στο Καστέλι Κισσάμου, στην Κρήτη. Ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά του εμπόρου Χαράλαμπου Κατράκη και της Ειρήνης Κατράκη. Πριν συμπληρώσει τα 10 του χρόνια η οικογένεια του μετακόμισε στην Αθήνα καθώς οι δουλειές του πατέρα δεν πήγαιναν και τόσο καλά και θεώρησαν πως η πρωτεύουσα θα προσέφερε περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες από τη Μεγαλόνησο. Τον μικρό Μάνο γοήτευε το ποδόσφαιρο. Έπαιζε αρχικά στην ομάδα του "Κεραυνού" και μετά στον "Αθηναϊκό". Κάποια στιγμή σε νεαρή ηλικία αναγκάζεται να γίνει ο "προστάτης" της οικογένειας καθώς ο πατέρας του λείπει πια συνεχώς και ο μεγαλύτερος αδερφός του Γιάννης είναι ήδη ξενιτεμένος στην Αμερική. Γρήγορα πάντως το ταλέντο του θα ανακαλυφθεί. Εμφανίζεται για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή στην Αθήνα το 1927. Ο σκηνοθέτης '''[[Κώστας Λελούδας]]''' θα ενθουσιαστεί από το μπρίο και τη δυναμικότητα του νεαρού και έτσι ένα χρόνο αμέσως μετά θα παίξει στην πρώτη βουβή ταινία "Το Λάβαρο Του '21" ('28). Ταυτόχρονα σχεδόν, συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις τοπικών θιάσων, όπως του "Θιάσου Νέων" του [[Ανδρέας Παντόπουλος|'''Ανδρέα Παντόπουλου''']] και του "Θιάσου της Μαρίκας Κοτοπούλη", μέχρις ότου καταφέρνει να μπει στο "Εθνικό Θέατρο" (1931). Από κει και πέρα όλα άλλαξαν ραγδαία για εκείνον. Η δεκαετία του '30 έφερε την καταξίωσή του στο θεατρικό σανίδι, τη γνωριμία του με εξέχουσες προσωπικότητες του καιρού (όπως ήταν η φιλία του με τον μαέστρο [[Δημήτρης Μητρόπουλος|'''Δημήτρη Μητρόπουλο''']]) αλλά και τον πρώτο του γάμο, σε ηλικία 25 ετών με την, επίσης ηθοποιό, '''[[Άννα Λώρη]]''' (ήταν ο πρώτος της σύζυγος και χώρισαν το 1935). Από το 1933 έπαιξε κατά σειρά με τους θιάσους "Λουδοβίκου Λούη", "Μήτσου Μυράτ", "Βασίλη Αργυρόπουλου" και "Μαρίκας Κοτοπούλη" μέχρι το 1935 όταν επαναπροσλήφθηκε από το "Εθνικό θέατρο". Ο γάμος του τέλειωσε σύντομα και γρήγορα ήρθε ο πόλεμος κι η κατοχή. Συμμετείχε στο μέτωπο και πολέμησε γενναία αλλά δραματικά γεγονότα στιγμάτισαν την τότε ζωή του: ένας δεύτερος γάμος που κι αυτός δεν ορθοπόδησε, ο χαμός κατά τη γέννα των μοναδικών δίδυμων παιδιών του, η ένταξή του στο "Ε.Α.Μ." και στην Αριστερά, που τον έβαλαν αργότερα στο στόχαστρο των συντηρητικών παρατάξεων. Το 1943, όταν ανέλαβε Πρόεδρος του "Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών" συνέβαλε τα μέγιστα στην ίδρυση του Κρατικού θεάτρου Θεσσαλονίκης όπου και έπαιξε μέχρι το 1946 όταν επαναπροσλήφθηκε στο "Εθνικό Θέατρο" για ένα έτος. Τότε, αρνούμενος να υπογράψει δήλωση μετανοίας, εξορίστηκε στην Ικαρία, στη Μακρόνησο και τον Άι Στράτη, μέχρι το 1952. Η φιλία του και η κοινή πορεία με συναγωνιστές του, όπως ο [[Γιάννης Ρίτσος (I)|'''Γιάννης Ρίτσος''']] και ο Γιάννης Χοντζέας, τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει τις δραματικές αυτές στιγμές. Ταυτόχρονα είχε τη δύναμη να εμψυχώνει όποιον συναντούσε στη Μακρόνησο και στον Άι Στράτη. | |||
Όταν πια στις αρχές της δεκαετίας του '50 επιστρέφει στην Αθήνα οριστικά, το μετεμφυλιακό κλίμα είναι βαρύ. Λίγες πόρτες ανοιχτές, λίγες δουλειές. Αναγκάζεται να εργαστεί ευκαιριακά (στο ραδιόφωνο στην αρχή) αλλά σιγά-σιγά κατορθώνει να πάρει μικρούς ή μεγαλύτερους ρόλους στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Επίσης το 1951-1952 διοργανώνει "ποιητικές απογευματινές" στο θέατρο "Μουσούρη". Το 1952 πρωταγωνίστησε στον "Προμηθέα" του Αισχύλου με τον "Θυμελικό Θίασο" του [[Λίνος Καρζής|'''Λίνου Καρζή''']] σε Δελφούς και Αθήνα όπου μετά την παράσταση δέχεται την έκφραση συγχαρητηρίων από τους Βασιλείς. Ακολούθως πρωταγωνίστησε στο "Θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη" και το 1953 οργάνωσε δικό του θίασο. Από του 1954 είναι πρωταγωνιστής του "Θεάτρου Αθηνών" και από το επόμενο έτος του "Εθνικού Λαϊκού Θεάτρου" στο οποίο ανέβαιναν συνεχώς παραστάσεις και με μεγάλη επιτυχία. Στα 1954 θα γνωρίσει την πιο σημαντική σύντροφο της ζωής του και μετέπειτα σύζυγό του (τρίτη και τελευταία), την '''[[Λίντα Άλμα]]''', μετά από μια θεατρική πρεμιέρα. Από κείνη τη μέρα και μετά δε θα τους ξαναχωρίσει τίποτα, μονάχα ο θάνατος του μεγάλου ηθοποιού, τριάντα χρόνια αργότερα. Η επόμενη περίοδος ήταν η πιο λαμπρή του, τον καθιέρωσε και τον καταξίωσε ως μεγάλο άνθρωπο της τέχνης στη συνείδηση όλων. Οι μεγάλες αγάπες του ήταν εκτός από το θέατρο και την τέχνη γενικότερα (σκιτσάριζε & έγραφε ποίηση), οι γυναίκες και ο ιππόδρομος. Πολλά έχουν ειπωθεί για αυτά του τα πάθη, ωστόσο το μόνο αναμφισβήτητο είναι το αστείρευτο και φυσικό του ταλέντο, η υπέροχη φωνή του (π.χ. όταν απαγγέλλει το "Άξιον Εστί" του [[Οδυσσέας Ελύτης|'''Οδυσσέα Ελύτη''']] ή το "Πέντε η Ώρα που Βραδιάζει" από το θρήνο για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας του [[Federico Garcia Lorca|'''Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα''']]), τα αδιαπραγμάτευτα ιδανικά του. Η συνεχής καταπόνηση του οργανισμού του δημιούργησε με τον καιρό προβλήματα και η υγεία του εξασθένησε. Μανιώδης καπνιστής σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του, αρνήθηκε να ακολουθήσει αυστηρό πρόγραμμα θεραπείας. Έτσι, λίγο μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της τελευταίας ταινίας στην οποία πρωταγωνίστησε -το "Ταξίδι στα Κύθηρα" με σκηνοθέτη τον [[Θόδωρος Αγγελόπουλος|'''Θόδωρο Αγγελόπουλο''']]- άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών. | |||
|trivia= | |||
}} | |||
Τελευταία αναθεώρηση της 20:50, 22 Μαρτίου 2024
Ημερομηνία Γέννησης: 14 Αυγούστου 1908
Ημερομηνία Θανάτου: 2 Σεπτεμβρίου 1984
Τηλεοπτικές σειρές στις οποίες έχει παίξει:
| Σελίδα περιεχομένου | Έτος | Κανάλι |
|---|---|---|
| Αστυνομικές ιστορίες | 1973|1973 | ΥΕΝΕΔ |
| Κοχλίας: Ασκιτική | 1983|1983 | ΕΡΤ |
| Λούμπεν | 1981|1981 | ΥΕΝΕΔ |
| Οι δίκαιοι (1974) | 1974|1974 | ΥΕΝΕΔ |
| Υποψίες: Εφιάλτης | 1977|1977 | ΕΡΤ |
| Υποψίες (1977) | 1977|1977 | ΕΡΤ |
Κινηματογραφικές ταινίες στις οποίες έχει παίξει:
Τηλεταινίες στις οποίες έχει παίξει:
Βιντεοταινίες στις οποίες έχει παίξει:
| Σελίδα περιεχομένου | Έτος |
|---|---|
| Εφιάλτης (1985) | 1985 |
Μαγνητοσκοπημένες θεατρικές παραστάσεις στις οποίες έχει παίξει:
| Σελίδα περιεχομένου | Έτος | Κανάλι |
|---|---|---|
| Δον Κιχώτης (1973) | 1973 | ΕΙΡΤ |
| Οιδίπους Τύραννος (1981) | 1981 | ΕΡΤ |
| Ορφέας στον Άδη: Ο φυγάς | 1975 | ΥΕΝΕΔ |
| Χριστουγεννιάτικα κάλαντα | 1975 | ΥΕΝΕΔ |
Θεατρικές παραστάσεις στις οποίες έχει παίξει:
| Σελίδα περιεχομένου | Έτος |
|---|---|
| Da | 1979 |
| Άμλετ (1937) | 1937 |
| Όρνιθες (1929) | 1929 |
| Αντιγόνη (1940) | 1940 |
| Αρραβωνιάσματα (1936) | 1936 |
| Αυτό το ζώο το παράξενο | 1966 |
| Βαβυλωνία (1932) | 1932 |
| Βασίλισσα Αμαλία (1971) | 1971 |
| Βασιλεύς Ληρ | 1938 |
| Βασιλικό Ρομάντσο | 1973 |
| Δον Κάρλος, Ινφάντης της Ισπανίας (1945) | 1945 |
| Ενώ το Πλοίο Ταξιδεύει | 1932 |
| Ζακυνθινή Σερενάτα (1938) | 1938 |
| Η Γυναίκα Στοιχειό | 1943 |
| Η Πιστή Σύζυγος | 1953 |
| Ιούλιος Καίσαρ | 1932 |
| Ιωάννα της Λωραίνης | 1947 |
| Καπετάν Μιχάλης (1966) | 1966 |
| Μαντώ Μαυρογένους (1974) | 1974 |
| Ο Έμπορος της Βενετίας (1932) | 1932 |
| Ο Επιθεωρητής (1936) | 1936 |
| Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται (1956) | 1956 |
| Ο χορός του θανάτου (1969) | 1969 |
| Οιδίπους Τύραννος (1941) | 1941 |
| Οιδίπους Τύραννος (1973) | 1973 |
| Πέρσες (1978) | 1978 |
| Ταμπού (1984) | 1984 |
| Το τραγούδι του νεκρού αδελφού (1962) | 1962 |
| Φθινοπωρινή ιστορία | 1977 |
| Χωριστά τραπέζια | 1965 |
Εκπομπές στις οποίες συμμετείχε ή τις οποίες παρουσίαζε:
| Σελίδα περιεχομένου | Έτος | Κανάλι |
|---|---|---|
| Η Μεγάλη Παρέλαση | 1979 | ΕΡΤ |
| Πρόσωπα θεάτρου | 1982 | ΕΡΤ |
| Το Πορτραίτο της Πέμπτης | 1976 | ΕΡΤ |
Τηλεπαιχνίδια τα οποία παρουσίαζε ή στα οποία συμμετείχε:
Επεισόδια σειρών μυθοπλασίας & εκπομπών στα οποία συμμετείχε ή παρουσίαζε:
Μεταγλωττισμένες παραγωγές στις οποίες συμμετείχε:
Έχει τραγουδήσει:
Βιογραφία: Ο Μάνος Κατράκης γεννήθηκε στο Καστέλι Κισσάμου, στην Κρήτη. Ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά του εμπόρου Χαράλαμπου Κατράκη και της Ειρήνης Κατράκη. Πριν συμπληρώσει τα 10 του χρόνια η οικογένεια του μετακόμισε στην Αθήνα καθώς οι δουλειές του πατέρα δεν πήγαιναν και τόσο καλά και θεώρησαν πως η πρωτεύουσα θα προσέφερε περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες από τη Μεγαλόνησο. Τον μικρό Μάνο γοήτευε το ποδόσφαιρο. Έπαιζε αρχικά στην ομάδα του "Κεραυνού" και μετά στον "Αθηναϊκό". Κάποια στιγμή σε νεαρή ηλικία αναγκάζεται να γίνει ο "προστάτης" της οικογένειας καθώς ο πατέρας του λείπει πια συνεχώς και ο μεγαλύτερος αδερφός του Γιάννης είναι ήδη ξενιτεμένος στην Αμερική. Γρήγορα πάντως το ταλέντο του θα ανακαλυφθεί. Εμφανίζεται για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή στην Αθήνα το 1927. Ο σκηνοθέτης Κώστας Λελούδας θα ενθουσιαστεί από το μπρίο και τη δυναμικότητα του νεαρού και έτσι ένα χρόνο αμέσως μετά θα παίξει στην πρώτη βουβή ταινία "Το Λάβαρο Του '21" ('28). Ταυτόχρονα σχεδόν, συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις τοπικών θιάσων, όπως του "Θιάσου Νέων" του Ανδρέα Παντόπουλου και του "Θιάσου της Μαρίκας Κοτοπούλη", μέχρις ότου καταφέρνει να μπει στο "Εθνικό Θέατρο" (1931). Από κει και πέρα όλα άλλαξαν ραγδαία για εκείνον. Η δεκαετία του '30 έφερε την καταξίωσή του στο θεατρικό σανίδι, τη γνωριμία του με εξέχουσες προσωπικότητες του καιρού (όπως ήταν η φιλία του με τον μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο) αλλά και τον πρώτο του γάμο, σε ηλικία 25 ετών με την, επίσης ηθοποιό, Άννα Λώρη (ήταν ο πρώτος της σύζυγος και χώρισαν το 1935). Από το 1933 έπαιξε κατά σειρά με τους θιάσους "Λουδοβίκου Λούη", "Μήτσου Μυράτ", "Βασίλη Αργυρόπουλου" και "Μαρίκας Κοτοπούλη" μέχρι το 1935 όταν επαναπροσλήφθηκε από το "Εθνικό θέατρο". Ο γάμος του τέλειωσε σύντομα και γρήγορα ήρθε ο πόλεμος κι η κατοχή. Συμμετείχε στο μέτωπο και πολέμησε γενναία αλλά δραματικά γεγονότα στιγμάτισαν την τότε ζωή του: ένας δεύτερος γάμος που κι αυτός δεν ορθοπόδησε, ο χαμός κατά τη γέννα των μοναδικών δίδυμων παιδιών του, η ένταξή του στο "Ε.Α.Μ." και στην Αριστερά, που τον έβαλαν αργότερα στο στόχαστρο των συντηρητικών παρατάξεων. Το 1943, όταν ανέλαβε Πρόεδρος του "Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών" συνέβαλε τα μέγιστα στην ίδρυση του Κρατικού θεάτρου Θεσσαλονίκης όπου και έπαιξε μέχρι το 1946 όταν επαναπροσλήφθηκε στο "Εθνικό Θέατρο" για ένα έτος. Τότε, αρνούμενος να υπογράψει δήλωση μετανοίας, εξορίστηκε στην Ικαρία, στη Μακρόνησο και τον Άι Στράτη, μέχρι το 1952. Η φιλία του και η κοινή πορεία με συναγωνιστές του, όπως ο Γιάννης Ρίτσος και ο Γιάννης Χοντζέας, τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει τις δραματικές αυτές στιγμές. Ταυτόχρονα είχε τη δύναμη να εμψυχώνει όποιον συναντούσε στη Μακρόνησο και στον Άι Στράτη.
Όταν πια στις αρχές της δεκαετίας του '50 επιστρέφει στην Αθήνα οριστικά, το μετεμφυλιακό κλίμα είναι βαρύ. Λίγες πόρτες ανοιχτές, λίγες δουλειές. Αναγκάζεται να εργαστεί ευκαιριακά (στο ραδιόφωνο στην αρχή) αλλά σιγά-σιγά κατορθώνει να πάρει μικρούς ή μεγαλύτερους ρόλους στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Επίσης το 1951-1952 διοργανώνει "ποιητικές απογευματινές" στο θέατρο "Μουσούρη". Το 1952 πρωταγωνίστησε στον "Προμηθέα" του Αισχύλου με τον "Θυμελικό Θίασο" του Λίνου Καρζή σε Δελφούς και Αθήνα όπου μετά την παράσταση δέχεται την έκφραση συγχαρητηρίων από τους Βασιλείς. Ακολούθως πρωταγωνίστησε στο "Θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη" και το 1953 οργάνωσε δικό του θίασο. Από του 1954 είναι πρωταγωνιστής του "Θεάτρου Αθηνών" και από το επόμενο έτος του "Εθνικού Λαϊκού Θεάτρου" στο οποίο ανέβαιναν συνεχώς παραστάσεις και με μεγάλη επιτυχία. Στα 1954 θα γνωρίσει την πιο σημαντική σύντροφο της ζωής του και μετέπειτα σύζυγό του (τρίτη και τελευταία), την Λίντα Άλμα, μετά από μια θεατρική πρεμιέρα. Από κείνη τη μέρα και μετά δε θα τους ξαναχωρίσει τίποτα, μονάχα ο θάνατος του μεγάλου ηθοποιού, τριάντα χρόνια αργότερα. Η επόμενη περίοδος ήταν η πιο λαμπρή του, τον καθιέρωσε και τον καταξίωσε ως μεγάλο άνθρωπο της τέχνης στη συνείδηση όλων. Οι μεγάλες αγάπες του ήταν εκτός από το θέατρο και την τέχνη γενικότερα (σκιτσάριζε & έγραφε ποίηση), οι γυναίκες και ο ιππόδρομος. Πολλά έχουν ειπωθεί για αυτά του τα πάθη, ωστόσο το μόνο αναμφισβήτητο είναι το αστείρευτο και φυσικό του ταλέντο, η υπέροχη φωνή του (π.χ. όταν απαγγέλλει το "Άξιον Εστί" του Οδυσσέα Ελύτη ή το "Πέντε η Ώρα που Βραδιάζει" από το θρήνο για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα), τα αδιαπραγμάτευτα ιδανικά του. Η συνεχής καταπόνηση του οργανισμού του δημιούργησε με τον καιρό προβλήματα και η υγεία του εξασθένησε. Μανιώδης καπνιστής σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του, αρνήθηκε να ακολουθήσει αυστηρό πρόγραμμα θεραπείας. Έτσι, λίγο μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της τελευταίας ταινίας στην οποία πρωταγωνίστησε -το "Ταξίδι στα Κύθηρα" με σκηνοθέτη τον Θόδωρο Αγγελόπουλο- άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών.
Trivia:
Συζητήστε για τον/την ηθοποιό "{{{Sname}}}" στο Retromaniax.gr