Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Γιάννης Φέρτης

<gallery>
Image: giannisfertis2.JPG|Στην πρώτη του εμφάνιση στην ταινία "Αγάπη και θύελλα"
Image: giannisfertis1.jpg
Image: fertis.jpg
</gallery>
{{actor
|dob=25 Αυγούστου 1938
|dod=14 Απριλίου 2024

|com=Γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από την ορεινή Φθιώτιδα. Αποφοίτησε από τη σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν το 1958 έκανε ντεμπούτο ένα χρόνο αργότερα στο έργο "Η ηλικία της νύχτας" του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Παρέμεινε στο Θέατρο Τέχνης και έπαιξε σε μία σειρά από σπουδαίες παραστάσεις.

Από το 1967 και για μια δεκαετία, ως θιασάρχης μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου ανέβασε σημαντικά θεατρικά έργα. 

Στα τέλη της δεκαετίας του '70, πρωταγωνίστησε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο "Νυφικό κρεβάτι" του Γιαν ντε Χάρντογκ, με τον θίασο Καρέζη-Καζάκου στην "Παναγία των δολαρίων" του Γκάρσον Κάνιν και με τους Μάνο Κατράκη και Μελίνα Μερκούρη στο έργο "Συντροφιά με τον Μπρεχτ" του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Τη δεκαετία του 1980, ανέβασε με το δικό του θίασο στο θέατρο Αθηνά το "Γλυκό πουλί της νιότης" του Τενεσί Ουίλιαμς, με συμπρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη, το "Μπεντ" του Μάρτιν Σέρμαν, "Το τέλος της κυρίας Τσέινι" του Φ. Λόνσντεϊ με συμπρωταγωνίστρια τη Μιμή Ντενίση, "Το παιχνίδι του έρωτα" του Πιέρ ντε Μαριβώ, τα "Οργισμένα νιάτα" του Τζον Όσμπορν, "Το πιο αληθινό" του Τομ Στόπαρντ, "Αμαντέους" και "Μαύρη κωμωδία" του Πίτερ Σάφερ, "Επικίνδυνες σχέσεις" του Κρίστοφερ Χάμπτον.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις "Ξενοδοχείο ο παράδεισος" του Ζορζ Φεντώ, "Λοκαντιέρα" του Κάρλο Γκολντόνι, "Καινούρια σελίδα" του Νιλ Σάιμον, ενώ συμμετείχε επίσης σε επιθεωρήσεις.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 συνεργάστηκε με το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου και ερμήνευσε τον "Βόυτσεκ" του Γκέοργκ Μπύχνερ (1990) και τον "Άμλετ" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (1991 και 1992).

Την περίοδο 1993-1995 ακολούθησε η συνεργασία του με τον Ρώσο σκηνοθέτη Γιούρι Λιουμπίμοφ στον "Γλάρο" του Αντόν Τσέχοφ, τους "Δανειστές" του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ και τον "Βυσσινόκηπο" του Τσέχοφ.

Το 1997 ερμήνευσε τον "Δον Ζουάν" του Μολιέρου σε παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου.

Το 2007 πρωταγωνίστησε στην "Επιστροφή" του Τζόζεφ Κόνραντ, όπου τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού. 

Το 2008 πρωταγωνίστησε στην "Επιστροφή της γηραιάς κυρίας" του Φρίντριχ Ντίρενματ και το 2009 στον "Βυσσινόκηπο" του Τσέχοφ στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. 

Το 2010 έπαιξε στο βραβευμένο έργο "Ο θεός της σφαγής" της Γιασμίνα Ρεζά ενώ την περίοδο 2011-2013 στην παράσταση "Ο δρόμος περνάει από μέσα" του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

Το 2012 ερμήνευσε τον "Πατέρα" του Στρίντμπεργκ και την περίοδο 2014-2015 ερμήνευσε τον "Θείο Βάνια" του Αντόν Τσέχοφ. 

Το 2016 πρωταγωνίστησε στην παράσταση "Από τη σιωπή έως την άνοιξη" του Λεωνίδα Προυσαλίδη και τη διετία 2017-2018 πρωταγωνίστησε στους "Ήρωες" του Ζεράρ Σιμπλερά σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, όπου και τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού 2018. 

Το 2019 πρωταγωνίστησε στο βραβευμένο έργο της Μαρίλια Σαμπέρ Τόρες "Ένας αληθινός καουμπόι".

Στον κινηματογράφο, πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 30 ταινίες. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1961 στην ταινία "Ποια είναι η Μαργαρίτα" με την Τζένη Καρέζη. Την επόμενη χρονιά ερμήνευσε τον Ορέστη στην "Ηλέκτρα" σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, ταινία που απέσπασε 25 διεθνείς διακρίσεις, μεταξύ των οποίων και υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Το 2008 κέρδισε το Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία "Σκλάβοι στα δεσμά τους" σε σκηνοθεσία Τώνη Λυκουρέση.

Στην τηλεόραση, έπαιξε σε περισσότερες από 15 σειρές, με σημαντικότερες τη "Δασκάλα με τα χρυσά μάτια" και τον "Συμβολαιογράφο" το 1979.


|trivia=Έκανε τρεις γάμους. Πρώτη του σύζυγος ήταν η ηθοποιός '''[[Μιμή Ντενίση]]''', ενώ δεύτερή του σύζυγος ήταν η ηθοποιός '''[[Ξένια Καλογεροπούλου]]'''. Τρίτη του σύζυγος η, επίσης ηθοποιός, '''[[Μαρίνα Ψάλτη]]'''.
}}