Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Μελίνα Μερκούρη

<gallery>
Image: Melina.jpg
Image: Melinamerkouri.jpg
Image: M merkouri.jpg
Image: Merkouri.jpg
</gallery>
{{actor
|dob=18 Οκτωβρίου 1920
|dod=6 Μαρτίου 1994

|com=Γεννήθηκε στην Αθήνα. Εμφανίζεται και ως '''Melina Mercouri''' ενώ το πραγματικό της όνομα είναι '''Μαρία Αμαλία Μερκούρη'''. Υπήρξε δεύτερη σύζυγος του Γάλλου σκηνοθέτη, σεναριογράφου & παραγωγού '''[[Jules Dassin]]'''. Κατάγεται από σπουδαία οικογένεια πολιτικών. Μεγάλη ηθοποιός, βραβευμένη με διεθνή βραβεία και παγκόσμιας ακτινοβολίας προσωπικότητα, διετέλεσε Υπουργός Πολιτισμού όλων των κυβερνήσεων του "ΠΑ.ΣΟ.Κ." (όπως τόνισε και ο '''[[Ανδρέας Παπανδρέου]]''' "άντεξε" και στους 16 ανασχηματισμούς κυβέρνησης που έκανε), από το 1981-1989 & 1993-1994. Ο παππούς της, Σπυρίδων Μερκούρης, είχε διατελέσει για πολλά χρόνια δήμαρχος Αθηναίων και ο πατέρας της, '''[[Σταμάτης Μερκούρης]]''' χρημάτισε βουλευτής. Το Σεπτέμβρη του 1938 γίνεται δεκτή στη "Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου" με συμμαθητές, μεταξύ άλλων, τη '''[[Δέσπω Διαμαντίδου]]''', την [[Αλέκα Παϊζη|'''Αλέκα Παΐζη''']], τον [[Ανδρέας Φιλιππίδης|'''Ανδρέα Φιλιππίδη''']], τον [[Αλέξης Δαμιανός|'''Αλέξη Δαμιανό''']] κ.ά. Το χειμώνα του 1939 παντρεύεται τον Παναγή Χαροκόπο. Πρωτοεμφανίζεται στη θεατρική σκηνή το 1944 στο "Θέατρο Βρετάνια" με το θίασο του [[Γιώργος Παππάς|'''Γιώργου Παππά (?)''']] και [[Αντώνης Γιαννίδης|'''Αντώνη Γιαννίδη''']], με το έργο του [[Αλέξης Σολομός|'''Αλέξη Σολομού''']], "Το μονοπάτι της Λευτεριάς" και ακολουθεί το έργο του [https://www.imdb.com/name/nm0124224 '''Leslie Bush-Fekete'''] "H Κόμισσα και ο Καμαριέρης". Ακολουθούν: 1945-1946 "Μις Μπα", "Θα σε Παντρευτώ Τέρας", "Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα", "Πωλείται Κέφι", "Η Μπόρα Πέρασε", "Επικίνδυνη Στροφή", "Ο Άνθρωπος και τα Όπλα", "Φαύλος Κύκλος", "Της Νύχτας τα Καμώματα", "Ένας Φίλος θα 'ρθει Απόψε", 1946 "Τρισεύγενη", "Ανατολικά του Σουέζ", "Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ", "Δεν θα τα Πάρεις Μαζί σου", 1947 "Άνθρωπος και Υπεράνθρωπος", "Γαμήλιο Εμβατήριο", "Ο Βασιλικός", "Το Τραγούδι της Κούνιας", 1949 "Λεωφορείον ο Πόθος" που αποτέλεσε μια από τις παραστάσεις σταθμούς στην καριέρα της (παράσταση για την οποία γράφτηκε το τραγούδι του [[Μάνος Χατζιδάκις|'''Μάνου Χατζιδάκι''']] "Χάρτινο το Φεγγαράκι") καθώς το "Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν" για τους ηθοποιούς του "Εθνικού Θεάτρου" ήταν "απαγορευμένο", "Το Μικρό Καλύβι", "Το Χαμόγελο της Τζοκόντας", "Ο Θάνατος του Εμποράκου", "Bolero", 1950 "Άννα Δουκάτσα", "Η Άννα των Χιλίων Ημερών" (ιστορική παράσταση που σκηνοθέτησε ο '''[[Δημήτρης Μυράτ]]''' και έπαιζαν μεταξύ άλλων η Μελίνα Μερκούρη, η '''[[Ειρήνη Παππά]]''', η '''[[Άννα Συνοδινού]]''', η '''[[Νίτσα Τσαγανέα]]''', ο '''[[Χρήστος Τσαγανέας]]''', ο Δημήτρης Μυράτ, ο '''[[Τίτος Βανδής]]''', ο '''[[Ντίνος Ηλιόπουλος]]''', ο '''[[Μίμης Φωτόπουλος]]''', η '''[[Βούλα Ζουμπουλάκη]]''' κλπ), 1951 "Το Επάγγελμα της Κυρίας Ουόρεν", "Η Μεγάλη Παρένθεση". Από το 1951 αρχίζει να πρωταγωνιστεί παράλληλα και στην "Γαλλική Θεατρική Σκηνή", όπου έγινε μούσα ενός απ' τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς, του [https://www.imdb.com/name/nm0009766 '''Μαρσέλ Ασάρ (Marcel Achard)''']. Συνεχίζει την παράλληλη πορεία της και στις δύο σκηνές, την αθηναϊκή και την παριζιάνικη. Το 1960 παίζει με το "Θέατρο Τέχνης" το "Γλυκό Πουλί της Νιότης" με τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε [[Γιάννης Φέρτης|'''Γιάννη Φέρτη''']].

Επόμενος σημαντικός σταθμός στην θεατρική της καριέρα είναι το "Illya Darling" που ανεβάζει, με προπωλημένα όλα τα εισιτήρια των παραστάσεων και με συμπρωταγωνιστή τον [[Νίκος Κούρκουλος|'''Νίκο Κούρκουλο''']], στο Broadway στις Η.Π.Α., ενώ είχε ήδη κάνει περιοδεία σε ολόκληρες της Ηνωμένες Πολιτείες. Το έργο είναι η θεατρική διασκευή του κινηματογραφικού έργου "Ποτέ την Κυριακή" ("Never on Sunday"), που της είχε χαρίσει παγκόσμια αναγνώριση. Κατά τα έτη 1967-1974, τα χρόνια της Δικτατορίας, από τη στιγμή που τελείωσε τις παραστάσεις του "Illya Darling" έπαιξε μόνο τη "Λυσιστράτη" το 1972. Το 1975 και ενώ έχει επιστρέψει στην Ελλάδα, ανεβάζει στο "Θέατρο Κάππα" με τον Νίκο Κούρκουλο την "Όπερα της Πεντάρας", το 1976 την "Μήδεια" με το "Κ.Θ.Β.Ε.", ενώ το 1978 το "Συντροφιά με τον Μπρεχτ" από το "Ελληνικό Θέατρο του Μάνου Κατράκη", παράσταση για την οποία γράφτηκε από το [[Θάνος Μικρούτσικος|'''Θάνο Μικρούτσικο''']] το "Άννα μην Κλαις" για να τραγουδηθεί από τη Μελίνα Μερκούρη και τον [[Γιάννης Κούτρας|'''Γιάννη Κούτρα''']]. Τέλος, το 1980 ξανανέβασε το "Γλυκό Πουλί της Νιότης" με τον Γιάννη Φέρτη και έκλεισε ουσιαστικά τη θεατρική της καριέρα με το "Ορέστεια" στο "Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου" από το "Θέατρο Τέχνης". Το 1992 κάνει μια τελευταία, έκτακτη, εμφάνιση στην όπερα "Πυλάδης" σε βιντεοσκοπημένη σκηνή, στο ρόλο της Κλυταιμνήστρας, που παρουσιάστηκε στο "Μέγαρο Μουσικής Αθηνών". Αρκετά σημαντική ήταν και η πορεία της στο διεθνή και ελληνικό κινηματογράφο. Της χάρισε αρκετά βραβεία με κορυφαίο το "Βραβείο Πρώτης Γυναικείας Ερμηνείας" του "Φεστιβάλ των Καννών" κι επίσης μια υποψηφιότητα για Όσκαρ γιά το "Ποτέ την Κυριακή" το οποίο έχασε απ' την Ελίζαμπεθ Τέιλορ το 1960. Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο έγινε με ένα θεατρικό έργο που είχε γραφτεί από τον [[Ιάκωβος Καμπανέλλης|'''Ιάκωβο Καμπανέλλη''']] ειδικά για τη Μελίνα Μερκούρη, το "Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια", που στην ταινία είχε τον τίτλο "Στέλλα" ('55). Η ταινία αυτή ήταν η μόνη που έκανε η Μελίνα Μερκούρη με ελληνική παραγωγή ("Καραγιάννης-Καρατζόπουλος"). Παράλληλα είχε σπουδαία πορεία στη δισκογραφία καθώς έχουν κυκλοφορήσει πάνω από δεκαπέντε δίσκοι της, πέρα από soundtrack ταινιών και θεατρικών παραστάσεων. Έχει τραγουδήσει μεγάλους Έλληνες συνθέτες, Μάνο Χατζιδάκι (με τον οποίο τους συνέδεε προσωπική φιλία), [[Μίκης Θεοδωράκης|'''Μίκη Θεοδωράκη''']], [[Σταύρος Ξαρχάκος|'''Σταύρο Ξαρχάκο''']], [[Γιάννης Μαρκόπουλος|'''Γιάννη Μαρκόπουλο''']], [[Βασίλης Τσιτσάνης|'''Βασίλη Τσιτσάνη''']] αλλά και κορυφαία ερμηνεία μουσικών έργων των [[Kurt Weill|'''Κουρτ Βάιλ''']] και [[Bertolt Brecht|'''Μπέρτολτ Μπρεχτ''']]. Εμφανίσεις έκανε και στην τηλεόραση, σε σειρά ντοκιμαντέρ του "B.B.C.", σε επεισόδιο με τίτλο "Η Ελλάδα της Μελίνας", από 'που και ο ομώνυμος δίσκος του Σταύρου Ξαρχάκου, όπως και σε σήριαλ & εκπομπές στη Γαλλική και τη Γερμανική τηλεόραση. Επίσης, έγραψε και ένα βιογραφικό βιβλίο με τίτλο "Γεννήθηκα Ελληνίδα", του οποίου τα έσοδα από τις πωλήσεις διατέθηκαν για τον αντιδικτατορικό αγώνα (η έκδοσή του στα ελληνικά δεν είναι νόμιμη). Ο τίτλος του βιβλίου της είναι η απάντηση που έδωσε στους δημοσιογράφους όταν της ζήτησαν να κάνει μία δήλωση για την αφαίρεση της υπηκοότητάς της από τους συνταγματάρχες: "Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα".

Πέθανε στη Νέα Υόρκη των Η.Π.Α. Ο θάνατός της βύθισε σε θλίψη ολόκληρο τον καλλιτεχνικό και πολιτικό κόσμο και τα κανάλια πρόβαλλαν συνεχώς αφιερώματα εις μνήμην της. Οι γιγάντιες φωτογραφίες της μπροστά από τον Παρθενώνα, κοσμούν τη στάση "Ακρόπολη" του αθηναϊκού Μετρό.

|trivia=
}}

{{#ev:youtube|ifZvOMqvALw}}
Συνέντευξή της για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.

{{#ev:youtube|9L4Tg2a5Q7k}}
Ερμηνεύοντας τον "Κυρ-Αντώνη", με το Μάνο Χατζηδάκι.

{{#ev:youtube|YCFXGanTx4A}}
Η ερμηνεία των "Παιδιών του Πειραιά.

{{#ev:youtube|FFyJ_YoE2Nk}}
Ερμηνεύοντας το αξεπέραστο "Αγάπη Που Γινες Δίκοπο Μαχαίρι" από την ταινία "Στέλλα".