Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Ροζίτα Σώκου

<gallery>
Image: rozitasokou1.JPG|Στην εκπομπή "Η μουσική γράφει ιστορία"
Image: rozitasokou.JPG
Image:Sokou.jpg
</gallery>
{{host
|dob=9 Σεπτεμβρίου 1923
|dod=14 Δεκεμβρίου 2021

|com=Η Ροζίτα Σώκου (Ροζίτα Μαρία Ζωή) ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας και μεταφράστρια. Γεννήθηκε στην Πλάκα της Αθήνας και μεγάλωσε στο Ψυχικό. Μετά το τέλος του σχολείου, η αγάπη της για τη ζωγραφική την έσπρωξε να δώσει εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου παρακολούθησε μαθήματα από τον Μαθιόπουλο κ.ά. Εγκατέλειψε όμως γρήγορα τη σχολή όταν γνώρισε το Γιάννη Τσαρούχη, ιδρύοντας μαζί του, και μαζί με άλλους νεαρούς επίδοξους ζωγράφους (όπως ο Κοσμάς Ξενάκης, ο Γιάννης Γαΐτης, ο Νίκος Γεωργιάδης, ο Μίνως Αργυράκης κ.ά.) έναν ερασιτεχνικό όμιλο που έμεινε γνωστός ως "Σχολή Τσαρούχη". Εν τω μεταξύ στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, παρακολουθούσε τα μαθήματα της θεατρικής σχολής του Βασίλη Ρώτα, με καθηγητές τον γλύπτη Απάρτη, τη θεατρολόγο Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, στη δραματική τέχνη τον Γιαννούλη Σαραντίδη, τον σκηνογράφο και ζωγράφο Τσαρούχη, τον ενδυματολόγο Αντωνάκη Φωκά, και τον ίδιο το Βασίλη Ρώτα. Μετά την απελευθέρωση πήγε στην Αγγλία όπου παρακολούθησε μαθήματα στο πανεπιστήμιο Lady Margaret Hall της Οξφόρδης, με θέμα τη λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Από τις πρώτες γυναίκες-δημοσιογράφους της Ελλάδας, άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την κινηματογραφική κριτική το 1946: στο περιοδικό Χόλλυγουντ, στην εφημερίδα Οι καιροί (1948-1950) στην Ανεξαρτησία (1949), στη Βραδυνή (1949-1955), και συγχρόνως στην αγγλική Athens News (1952-1980). 
Επί πολλά χρόνια συνεργαζόταν με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, γράφοντας φυλλάδια αλλά και παρουσιάζοντας τις ταινίες πριν από τις Κυριακάτικες προβολές τους. Μετά το πραξικόπημα του 1967 η Καθημερινή έκλεισε (όπως και οι Εικόνες) και η Ρ.Σ. συνεργάστηκε στη δημιουργία του περιοδικού Επίκαιρα, του Γιάννη Πουρνάρα, καθώς και σε περιοδικά όπως το Πρώτο, γιά λογαριασμό του οποίου πήγε, το 1968, αποστολή στην τότε Σοβιετική Ένωση και στο Χόλλυγουντ. Από το 1969 άρχισε η συνεργασία της με την Ακρόπολη στην οποία, ένα χρόνο αργότερα, προστέθηκε η Απογευματινή, στην οποία παρέμεινε ώς το φθινόπωρο 2005. Όταν η Καθημερινή ξανάρχισε την κυκλοφορία της, έγραφε στο κυριακάτικο φύλλο (με το ψευδώνυμο Ειρήνη Σταύρου), έως το 1987, που η Ε. Βλάχου πούλησε την εφημερίδα στον όμιλο Γραμμή του Κοσκωτά. Έγραφε για ένα διάστημα και στο Έθνος της Κυριακής, στον Κόσμο του Επενδυτή και άλλες εφημερίδες. Επί χρόνια είχε μια σελίδα στο περιοδικό Παιδί και Νέοι γονείς. Μετά το τέλος της εκπομπής «Να η ευκαιρία», από το 1984, ξεκίνησε, με τον ίδιο τίτλο, μια σελίδα στο εβδομαδιαίο περιοδικό Τηλέραμα, όπου προσπαθούσε να δώσει ελπίδα ή και λύσεις στα κάθε λογής προβλήματα που της έγραφαν οι αναγνώστες. Η συνεργασία αυτή κράτησε ως το 2006. Από το φθινόπωρο του 2006 διδάσκει Ιστορία Θεάτρου στη δραματική σχολή "Μέλισσα" της Έλντας Πανοπούλου. Έχει τιμηθεί από τη Γαλλική Κυβέρνηση με το παράσημο Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών (Chevalier de l' Ordre des Arts et des Lettres) για τις υπηρεσίες της στον κινηματογράφο (1986)και από το Ίδρυμα Μπότση (1988) γιά την προσφορά της στη δημοσιογραφία γενικότερα. Το Μάρτιο του 2009 τιμήθηκε από την ΕΣΗΕΑ, μαζί με πέντε άλλες γυναίκες δημοσιογράφους, "για την καταξιωμένη δημοσιογραφική της πορεία, το επαγγελματικό ήθος της και την προσφορά της στον κλάδο
Το Νοέμβριο του 2009 βραβεύτηκε στην τιμητική εκδήλωση «Από το 1 στο 50: Το 50ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συναντά την 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου», η οποία έγινε την Τρίτη 17 Νοεμβρίου, στo Ολύμπιον, στο πλαίσιο της 50ης επετειακής διοργάνωσης, ανάμεσα σε άλλα πρόσωπα που σηματοδότησαν την ίδρυση και την εξέλιξη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

|trivia=Κόρη του δημοσιογράφου, θεατρικού συγγραφέα και εκδότη '''Γεωργίου Σώκου''' Έχει ξαδέρφη την ηθοποιό '''Εκάλη Σώκου'''. Το 1957 έγινε ο γάμος της με τον Ιταλό δημοσιογράφο '''Manlio Maradei'''. Κόρη τους είναι η ηθοποιός '''Irene Maradei'''.
}}