Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Φιλοποίμην Φίνος

<gallery>
Image: Filop_Finos_2.jpg|Ο Φιλοποίμην Φίνος τη δεκαετία του '60
Image: Filop_Finos_5.jpg|Ο Φιλοποίμην Φίνος τη δεκαετία του '70
Image: Filop_Finos_6_katsavidi.jpg|Ο Φιλοποίμην Φίνος μαστορεύοντας
Image: Filop_Finos_MZervas_2.jpg|Ο Φιλοποίμην Φίνος με τον Μάρκο Ζέρβα
Image: Filop_Finos_1954.jpg|Ο Φιλοποίμην Φίνος το 1954
Image: FilopoiminFinos.jpg|Ο Φιλοποίμην Φίνος
Image: Filop_Finos_7_fouagie.jpg|Ο Φιλοποίμην Φίνος στο φουαγιέ της οδού Χίου τη δεκαετία του '70
Image: Filop_Finos_Sakellarios_Tzavelas.jpg|Ο Φιλοποίμην Φίνος με τον Αλέκο Σακελλάριο & τον Γιώργου Τζαβέλλα
Image: Filop_Finos_Aliki_Zoi.jpg|Ο Φιλοποίμην Φίνος με την Αλίκη Βουγιουκλάκη & την Ζωή Λάσκαρη
Image: Filop_Finos_1970_vaftisi_GPapamixail.jpg|Ο Φιλοποίμην Φίνος νονός στη βάφτιση του Γ. Παπαμιχαήλ
Image: Filop_Finos_1977_kideia_1.jpg|Η κηδεία του Φιλοποίμενα Φίνου (27/1/1977)
</gallery> 
{{producer
|dob=1908
|dod=26 Ιανουαρίου 1977

|com=Ο Φιλοποίμην Φίνος γεννήθηκε στην Κάτω Τιθωρέα της Λοκρίδας το 1908. Ο πατέρας του ήταν αγρότης και ο ίδιος σπούδασε Νομικά. Ωστόσο, ποτέ δεν άσκησε τη δικηγορία, μιας και από τα παιδικά του, ακόμα, χρόνια το όνειρό του ήταν να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Στην ταινία "<B>[[Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω]]</B>" (1967), που είναι επίσης παραγωγός, εμφανίζεται ως '''Φιλιποίμην Φίνος'''.

Το 1939 αποφασίζει να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Πουλά όλα τα υπάρχοντά του και ιδρύει στο Καλαμάκι τα "<B>[[Ελληνικά Κινηματογραφικά Στούντιο]]</B>". Την επόμενη χρονιά κάνει την πρώτη και τελευταία σκηνοθετική του απόπειρα με την ταινία "<B>[[Το Τραγούδι του Χωρισμού]]</B>", με τον [[Λάμπρος Κωνσταντάρας|'''Λάμπρο Κωνσταντάρα''']] και τη [[Λίντα Μιράντα|'''Λήδα Μιράντα''']] στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Την ίδια χρονιά παντρεύεται με την [[Τζέλλα Φίνου|'''Τζέλλα Βανάκου''']], με την οποία παρέμεινε παντρεμένος μέχρι τον θάνατό του. Δεν απέκτησαν απογόνους.

Τα χρόνια που ακολουθούν είναι πολύ δύσκολα για τον Φιλοποίμην Φίνο. Οι Γερμανοί εκτελούν τον πατέρα του. Ο ίδιος συλλαμβάνεται, ενώ όλος ο εξοπλισμός του λεηλατείται και τα "Επίκαιρα" που γύριζε επί Κατοχής κατάσχονται και καταστρέφονται. Ωστόσο, δεν το βάζει κάτω...

Το 1942, ιδρύει την κινηματογραφική εταιρία "<B>[[Φίνος Φιλμ]]</B>", αρχικά στην οδό Στουρνάρα και το 1955 εγκαθιστά οριστικά τα κινηματογραφικά του εργαστήρια στην οδό Χίου 53. Ανήσυχο πνεύμα και καινοτόμος, ο Φίνος έδινε τεράστια βαρύτητα στην τεχνική αρτιότητα των ταινιών του και στην πρόοδο αυτής. Το 1964 παράγει τον πρώτο, ελληνικό, στερεοφωνικό ήχο με τα "<B>[[Κορίτσια για φίλημα]]</B>", που θα προβληθεί στερεοφωνικά μόνο στο "Αττικόν", τη μοναδική αίθουσα με την ανάλογη τεχνική υποδομή. Το 1971 εγκαινιάζει στα Σπάτα τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά στούντιο των Βαλκανίων.

Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται 175 ταινίες, πολλές από τις οποίες έμειναν κλασσικές, όπως "<B>[[Η Αγνή του λιμανιού]]</B>", "<B>[[Η Αλίκη στο Ναυτικό]]</B>", [[Μανταλένα (1960)|"'''Μανταλένα'''"]], "<B>[[Οι κυρίες της αυλής]]</B>", "<B>[[Η Στεφανία]]</B>", "<B>[[Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο]]</B>", "<B>[[Η Θεία Από το Sικάγο]]</B>" και πολλές άλλες.

Συνεργάστηκε με πολλούς μεγάλους ηθοποιούς, ανάμεσά τους η '''[[Αλίκη Βουγιουκλάκη]]''', η '''[[Ζωή Λάσκαρη]]''', η '''[[Ρένα Βλαχοπούλου]]''', ο '''[[Αλέκος Αλεξανδράκης]]''', η '''[[Μάρθα Καραγιάννη]]''', η '''[[Τζένη Καρέζη]]''', ο '''[[Δημήτρης Παπαμιχαήλ]]''', ο '''[[Ντίνος Ηλιόπουλος]]''', η '''[[Γεωργία Βασιλειάδου]]''' κ.α.

Ήταν αυτός που έδωσε ώθηση στην καριέρα της [[Ειρήνη Παππά|'''Ειρήνης Παππά''']], ωστόσο ποτέ δεν πίστεψε ότι η '''[[Μελίνα Μερκούρη]]''' θα μπορούσε να γίνει αστέρας της μεγάλης οθόνης, εξαιτίας του μεγάλου στόματός της. Έτσι, έχασε την ευκαιρία να βγάλει την εταιρία του εκτός των συνόρων, όταν αρνήθηκε την πρόταση να αναλάβει τη συμπαραγωγή της ταινίας [[Never on Sunday|'''"Ποτέ Την Κυριακή" ("Never On Sunday")''']] ('60).

Τελευταία παραγωγή του ήταν η ταινία "<B>[[Ο Κυρ Γιώργης Εκπαιδεύεται]]</B>" το 1977 με πρωταγωνιστή τον [[Διονύσης Παπαγιαννόπουλος|'''Διονύση Παπαγιαννόπουλο''']] σε σκηνοθεσία του [[Γιάννης Δαλιανίδης|'''Γιάννη Δαλιανίδη''']]. Αυτή η ταινία αποτέλεσε το "κύκνειο άσμα" της ήδη χρεοκοπημένης πια "Φίνος Φιλμ", λόγω της έλευσης της τηλεόρασης στην Ελλάδα ήδη από το 1966 που οδήγησε σε μείωση των εισητηρίων στις κινηματογραφικές αίθουσες, ιδιαίτερα από το 1969 και έπειτα.

Ο "πατέρας" του ελληνικού κινηματογράφου πέθανε αρνούμενος να υπηρετήσει ούτε στιγμή την τηλεόραση, η οποία του προκαλούσε αποστροφή. Ακόμα και τις ταινίες της "Φίνος Φιλμ" δεν επιθυμούσε να τις παραχωρήσει για προβολή από την τηλεόραση, αναγκάστηκε όμως, λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης του κλάδου, να πουλήσει το δικαιώμα προβολής των ταινιών του το 1973 στην ΥΕΝΕΔ και στη συνέχεια, το 1977, στην ΕΡΤ.

|trivia=
}}