Δον Ζουάν (1998)

Από retroDB
Αναθεώρηση ως προς 07:26, 18 Ιουλίου 2020 από τον Nasos (συζήτηση | συνεισφορές)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Τίτλος θεατρικής παράστασης: Ο Δον Ζουάν (1998) a.k.a. Η πέτρινη ευωχία

Έτος: 1998

Είδος:

Τηλεοπτική πρεμιέρα: 5 Μαϊου 1998

Τηλεοπτική περίοδος:

Θεατρική πρεμιέρα: 1997

Κανάλι: ΕΤ1

Σκηνοθεσία: Βασίλης Νικολαΐδης (I)

Συγγραφέας: Moliere

Μουσική σύνθεση: Wolfgang Amadeus Mozart

Θέατρο: Πανεπιστημίου Αθηνών

Τόπος: Πλάκα

Ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος , Δημήτρης Πιατάς , Ράνια Οικονομίδου , Μιχάλης Έλληνας , Γιώργος Κέντρος , Δημήτρης Καμπερίδης , Γιώργος Ζιόβας , Αντώνης Πάλλης , Ελένη Φίλιππα , Εύα Καμινάρη , Νίκος Ζορμπάς

Σχόλια/Πλοκή: Ο θεατρικός ήρωας, που έγινε γρήγορα μύθος, ο Δον Ζουάν, διατρέχει την ευρωπαϊκή δραματουργία από τον 17ο αιώνα. Αμέτρητα είναι τα θεατρικά, κινηματογραφικά αλλά και μουσικά κομμάτια που έχουν ως κεντρικό πρόσωπο, τον απίστευτο, ακαταμάχητο και γοητευτικό Δον Ζουάν που ξελόγιασε, με τη θέλησή τους φυσικά, 1.003 γυναίκες.

Trivia: Η παράσταση προβλήθηκε μαγνητοσκοπημένη στα πλαίσια της τηλεοπτικής σειράς "Το θέατρο στην ΕΤ-1".

Τηλεοπτική μεταφορά του θεατρικού έργου του "Μολιέρου" (Ιωάννη Βαπτιστής Ποκελέν).

Ο Μολιέρος συγκινείται στην ιδέα του Δον Ζουάν και εμπνέεται. Μέσα σε λίγες μόνον εβδομάδες γράφει το έργο και τελικά, η παράσταση ανεβαίνει στις 15 Φεβρουαρίου του 1665 με τον ίδιο τον συγγραφέα να υποδύεται τον Σγαναρέλο. Η παράσταση σημείωσε μεγάλη επιτυχία, όμως οι θρησκόληπτοι, που πάντα πολεμούσαν τον Μολιέρο, βάζουν διακριτικά το χεράκι τους, επειδή είχαν ενοχληθεί, και το έργο αφαιρείται από το δραματολόγιο, πείθοντας τον Λουδοβίκο ότι ο Δον Ζουάν είναι ένα παραλήρημα αθεΐας, χειρότερος και πιο επικίνδυνος και από τον Ταρτούφο.Ο Μολιέρος, δίνει στον ήρωά του τα χαρακτηριστικά ενός Γάλλου ξεπεσμένου ευπατρίδη της εποχής του και συμπεριφέρεται όπως οι "ελευθεριάζοντες" αριστοκράτες και λόγιοι που κορόιδευαν τα θεία και τους ηθικούς κανόνες και υμνούσαν τις απολαύσεις. Βέβαια απέναντι στον κατακτητή υπάρχει ο λογικός αντίλογος του Σγαναρέλου, του υπηρέτη, ο οποίος προσπαθεί να πείσει τον αφέντη του για τις βλαβερές συνέπειες της σαρκικής ηδονής.

Συζητήστε για τη θεατρική παράσταση στο Retromaniax.gr