Ο Θεός της σφαγής
Έτος: 2010
Θεατρικός τίτλος: Ο Θεός της σφαγής (God of Carnage)
Είδος: Κωμωδία
Θέατρο: Κάτια Δανδουλάκη
Πρεμιέρα: 16/10/2010
Περίοδοι παραστάσεων: 2010-2011
Τόπος: Αθήνα
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Συγγραφέας: Yasmina Reza
Μετάφραση: Γιώργος Βούρος
Σκηνικά:
Κοστούμια:
Ηθοποιοί: Γιάννης Βούρος , Κάτια Δανδουλάκη , Κατιάνα Μπαλανίκα , Γιάννης Φέρτης
Σχόλια/Πλοκή: Δύο σύγχρονα ζευγάρια –ενωμένα με τα ιερά δεσμά του γάμου- συναντώνται με αφορμή το άγριο ξύλο που έπαιξαν τα παιδιά τους. Η πρόθεσή τους είναι να τα συμφιλιώσουν και να ξαναφτιάξουν το κλίμα ανάμεσά τους.Αντ’ αυτού, οι τέσσερεις αυτοί αξιοπρεπείς, σύγχρονοι πολίτες μετατρέπονται σε άγρια θηρία. Από την ανώδυνη συζήτηση περί ζαχαροπλαστικής, ομοφυλοφιλίας, δημοκρατίας, ισότητας και αντιρατσιστικών αναζητήσεων εκτρέπονται σε έναν καυγά. Ουσιαστικά σε ένα μακελειό.
Λίγα λόγια για το έργο: Όλα ξεκινούν κάπως έτσι. Ο εντεκάχρονος Μπρούνο αρνείται στο συνομήλικό του Φερδινάντο να μπει στη «συμμοριούλα» του. Τα δυο παιδιά πιάνονται στα χέρια και στον καβγά τους ο Φερδινάντο επιτίθεται στο Μπρούνο με ένα λοστό και του σπάει τα δυο μπροστινά δόντια. Αυτή τη νύχτα, οι γονείς των δυο παιδιών θα συναντηθούν για να συζητήσουν το γεγονός και να λύσουν την υπόθεση πολιτισμένα. Όλοι τους είναι άτομα καλής ανατροφής και ανησυχούν να αποδείξουν την ανεκτικότητά τους…Αλλά εντάξει, δεν πρέπει να ξεπεράσουμε και τα όρια.
Το προφίλ τους; Οι γονείς του Φερδινάντο: ο Αλαίν, ένας δικηγόρος που ζει εξαρτημένος από το κινητό του. Η γυναίκα του Αννέτ διαχειρίζεται τον πλούτο του συζύγου της. Οι γονείς του Μπρούνο: ο Μισέλ, ένας αυτοδημιούργητος χονδρέμπορος με μια μονίμως αδιάθετη μητέρα. Η γυναίκα του Βερονίκ γράφει ένα βιβλίο για το Νταρφούρ. Οι δυο πλευρές, ενώ προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατήσουν α προσχήματα, δεν έχουν και μεγάλη κλίση στο συμβιβασμό. Η συμφιλίωση λήγει απότομα. Με χτυπήματα κάτω από τη μέση, οι ανοιχτόμυαλοι και γενναιόδωροι «μεσολαβητές» δε μπορούν πια να συγκρατηθούν, οι μάσκες πέφτουν και το προσωπείο της ευγένειας πνίγεται σε μια θάλασσα μικροπρέπειας… Ο καυγάς των δυο παιδιών θα χρησιμεύσει σαν ρινγκ του μποξ στους επιπόλαιους γονείς τους, που πείθουν κοινωνικά ως ανοιχτόμυαλοι, αλλά τελικά δεν έχουν και μεγάλη ροπή στο «διάλογο». H Γιασμίνα Ρεζά επικαλείται με αγαλλίαση τα παράδοξα και τα όρια των ηθικών και γενναιόδωρων λόγων μας: μικρή συνηθισμένη σκηνή σφαγής ανάμεσα σε πολιτισμένους ενήλικες.
Trivia:
Συζητήστε για τη θεατρική παράσταση "{{{Sname}}}" στο Retromaniax.gr