Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Ο χορός του θανάτου (2006)»
Nasos (συζήτηση | συνεισφορές) (Νέα σελίδα με '<gallery> Image: horosthanatou2006.JPG </gallery> {{Theatro| year=2015| Type=7| episode=Ο χορός του θανάτου (The Dance of Death)| theater=Οδού Κε...') |
Nasos (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
</gallery> | </gallery> | ||
{{Theatro| | {{Theatro| | ||
year= | year=2006| | ||
Type=7| | Type=7| | ||
episode=Ο χορός του θανάτου (The Dance of Death)| | episode=Ο χορός του θανάτου (The Dance of Death)| |
Αναθεώρηση της 09:52, 29 Οκτωβρίου 2017
Έτος: 2006
Θεατρικός τίτλος: Ο χορός του θανάτου (The Dance of Death)
Είδος: Δράμα
Θέατρο: Οδού Κεφαλληνίας
Πρεμιέρα: 11 Νοεμβρίου 2006
Περίοδοι παραστάσεων: 2006-2007
Τόπος: Αθήνα
Σκηνοθεσία: Νίκος Χατζόπουλος
Συγγραφέας: August Strindberg
Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Σκηνικά: Γιώργος Ζιάκας
Κοστούμια: Γιώργος Ζιάκας
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Ηθοποιοί: Μπέτυ Αρβανίτη (Άλις) , Γιάννης Βόγλης (Λοχαγός Έντγκαρ) , Μάνος Βακούσης (Κουρτ)
Σχόλια/Πλοκή: Η Άλις και ο Έντγκαρ είναι ένα παντρεμένο ζευγάρι που κλείνει τα 25 χρόνια. Η Άλις, πρώην ηθοποιός, παράτησε την καριέρα της για να παντρευτεί από παθιασμένο έρωτα, τον Έντγκαρ, έναν λοχαγό, με τον οποίο ζει σ' ένα απομονωμένο νησάκι της Στοκχόλμης. Η αλλαγή αυτή στη ζωή της θα τη μαραζώσει. Το ζευγάρι συντηρεί και τροφοδοτεί μια σχέση αβυσσαλέου μίσους που το καταβροχθίζει. Ζουν σ΄ ένα δικό τους κόσμο απουσίας από αληθινή ζωή και αυτό που τους προσφέρεται είναι το καταπραϋντικό ενός θανάτου με δόσεις. Το αντρόγυνο έχει ζήσει μία σχέση πάθους τόσο μακρινή, που ούτε οι αναμνήσεις δε τη συντηρούν. Ένα πάθος όμως που έχει καταστραφεί, ξαναγεννιέται σαν πάθος για καταστροφή, με ροπή προς το θάνατο.
Η μέθη του μίσους παρασύρει όποιον τρίτο τολμήσει να τους πλησιάσει. Ο φιλοξενούμενός τους, Κουρτ, κολακευμένος από τη στιγμιαία προσοχή που θα του δείξει η Άλις, μεταλλάσσεται από λογικός σε άλογος. Οι άνθρωποι που συντηρούνται από το φθόνο, το μίσος και την εκδίκηση, πασχίζουν να τα διοχετεύσουν, να καταστρέψουν λυσσασμένα με τα δικά τους όπλα, καλουπωμένοι με βάση τους κανόνες του θανάτου. Το στένεμα των τοίχων κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική και όσο πασχίζει το ζευγάρι να αναπνεύσει σ΄ αυτές τις συνθήκες, τόσο αποπνικτικότερος γίνεται ο αέρας.
Trivia:
Συζητήστε για τη θεατρική παράσταση "{{{Sname}}}" στο Retromaniax.gr