Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Τάκης Κανελλόπουλος (I)»
Nasos (συζήτηση | συνεισφορές) (Νέα σελίδα: {{director}}) |
|||
(6 ενδιάμεσες εκδόσεις από 4 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{director}} | <gallery> | ||
Image: | |||
Image:Kanellopoulos.jpg | |||
</gallery> | |||
{{director | |||
|dob=26 Οκτωβρίου 1933 | |||
|dod=21 Σεπτεμβρίου 1990 | |||
|com=Από τους σημαντικότερους και πιο λυρικούς δημιουργούς του Ελληνικού Κινηματογράφου.Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη από γονείς πρόσφυγες. Σε νεαρή ηλικία προσπαθώντας να ανέβει σε ένα τραμ τραυματίστηκε σοβαρά με αποτέλεσμα τη μόνιμη αναπηρία του ποδιού του. | |||
Σε ηλικία 19 ετών γράφει στην εφημερίδα «Ελληνικός Βορράς». Θεωρώντας πως του ταίριαζε η μάχιμη δημοσιογραφία, σύντομα απογοητεύεται, εγκαταλείπει την εργασία του και κατεβαίνει στην Αθήνα για να σπουδάσει κινηματογράφο. Φοιτά στη «Σχολή Σταυράκου» κι αργότερα συνεχίζει τις σπουδές του στο Μόναχο. Με την επιστροφή του στην Αθήνα εργάζεται ως ραδιοσκηνοθέτης για έναν χρόνο στο Ε.Ι.Ρ. και την ίδια εποχή δουλεύει εθελοντικά δίπλα στο Μιχάλη Κακογιάννη ως βοηθός σκηνοθέτη στη «Στέλλα». | |||
Το 1960 παρουσιάζει στο πρώτο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το ντοκιμαντέρ «Μακεδονικός γάμος» και καθιερώνεται αμέσως ως ένας πολλά υποσχόμενος νέος σκηνοθέτης. Ο Κώστας Σταματίου γράφει στα «Νέα» θετικότατη κριτική η οποία τιτλοφορείται «Εγεννήθη ημίν σκηνοθέτης». | |||
Το 1961 γυρίζει το ντοκιμαντέρ «Θάσος» κι ένα χρόνο αργότερα, σκηνοθετεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, τον «Ουρανό», που αναφέρεται με μοναδικό, αντιηρωικό και πρωτόγνωρο τρόπο στο έπος του σαράντα. Αποσπά το «Βραβείο Φωτογραφίας» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, προβάλλεται στις Κάννες και μπαίνει στη λίστα με τις δέκα καλύτερες ταινίες του 1963 της εφημερίδας «Observer». Αξίζει να σημειωθεί πως θετικά για τη δουλειά του Κανελλόπουλου είχε τοποθετηθεί ο γνωστός σκηνοθέτης Φεντερίκο Φελίνι. | |||
Το 1966 γυρίζει το ερωτικό δράμα «Εκδρομή» το οποίο αργότερα δίδασκε στην παριζιάνικη «IDHEC» ο Φρανσουά Τριφό. Η ταινία τιμήθηκε με τον βραβείο φωτογραφίας για τον Συράκο Δανάλη και ειδική μνημεία για τη σκηνοθεσία του Κανελλόπουλου στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. | |||
Ακολούθησε η «Παρένθεση» (1968), που απέσπασε το βραβείο της καλύτερης ταινίας εξ ημισείας με την ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Κορίτσια στον ήλιο» και το βραβείο φωτογραφίας. | |||
Τη δεκαετία του '70 συνεχίζει να γυρίζει ταινίες, οι οποίες όμως δεν έτυχαν εισπρακτικής ή καλλιτεχνικής αναγνώρισης. Ο εξώστης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης γιουχάιζε τον ίδιο και τις ταινίες του ενώ δυσκολευόταν να βρει χρηματοδότες κι έτσι σταδιακά ο σκηνοθέτης απομονώθηκε και αποσύρθηκε οριστικά το 1982. | |||
Από τότε και μέχρι το θάνατο του έζησε μοναχικά στην πόλη που αγάπησε, τη Θεσσαλονίκη, γράφοντας νουβέλες και εκατοντάδες μικρά διηγήματα. Παράλληλα δούλευε πάνω σε ένα σενάριο που σκόπευε να γυρίσει με τίτλο «Ο Χτεσινός Κόσμος». Πέθανε σε ηλικία 57 ετών από έμφραγμα μόνος και πικραμένος. Ο Παντελής Βούλγαρης έχει χαρακτηρίσει τον Τάκη Κανελλόπουλο ως τον «μεγάλο αδικημένο». | |||
|trivia= | |||
}} |
Τελευταία αναθεώρηση της 22:39, 28 Νοεμβρίου 2020
Ημερομηνία Γέννησης: 26 Οκτωβρίου 1933
Ημερομηνία Θανάτου: 21 Σεπτεμβρίου 1990
Σειρές τις οποίες έχει σκηνοθετήσει:
Κινηματογραφικές ταινίες τις οποίες έχει σκηνοθετήσει:
Σελίδα περιεχομένου | Έτος |
---|---|
Εκδρομή (1966) | 1966 |
Η τελευταία άνοιξη (1972) | 1972 |
Μακεδονικός γάμος | 1960 |
Ουρανός | 1963 |
Παρένθεση | 1968 |
Ρομαντικό σημείωμα | 1978 |
Σόνια | 1980 |
Το Χρονικό μιας Κυριακής | 1975 |
Τηλεταινίες τις οποίες έχει σκηνοθετήσει:
Βιντεοταινίες τις οποίες έχει σκηνοθετήσει:
Μαγνητοσκοπημένες θεατρικές παραστάσεις τις οποίες έχει σκηνοθετήσει:
Θεατρικές παραστάσεις τις οποίες έχει σκηνοθετήσει:
Τηλεπαιχνίδια τα οποία έχει σκηνοθετήσει:
Εκπομπές τις οποίες έχει σκηνοθετήσει:
Επεισόδια σειρών μυθοπλασίας & εκπομπών τα οποία έχει σκηνοθετήσει:
Μεταγλωττισμένες παραγωγές τις οποίες έχει σκηνοθετήσει:
Σχόλια: Από τους σημαντικότερους και πιο λυρικούς δημιουργούς του Ελληνικού Κινηματογράφου.Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη από γονείς πρόσφυγες. Σε νεαρή ηλικία προσπαθώντας να ανέβει σε ένα τραμ τραυματίστηκε σοβαρά με αποτέλεσμα τη μόνιμη αναπηρία του ποδιού του. Σε ηλικία 19 ετών γράφει στην εφημερίδα «Ελληνικός Βορράς». Θεωρώντας πως του ταίριαζε η μάχιμη δημοσιογραφία, σύντομα απογοητεύεται, εγκαταλείπει την εργασία του και κατεβαίνει στην Αθήνα για να σπουδάσει κινηματογράφο. Φοιτά στη «Σχολή Σταυράκου» κι αργότερα συνεχίζει τις σπουδές του στο Μόναχο. Με την επιστροφή του στην Αθήνα εργάζεται ως ραδιοσκηνοθέτης για έναν χρόνο στο Ε.Ι.Ρ. και την ίδια εποχή δουλεύει εθελοντικά δίπλα στο Μιχάλη Κακογιάννη ως βοηθός σκηνοθέτη στη «Στέλλα». Το 1960 παρουσιάζει στο πρώτο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το ντοκιμαντέρ «Μακεδονικός γάμος» και καθιερώνεται αμέσως ως ένας πολλά υποσχόμενος νέος σκηνοθέτης. Ο Κώστας Σταματίου γράφει στα «Νέα» θετικότατη κριτική η οποία τιτλοφορείται «Εγεννήθη ημίν σκηνοθέτης». Το 1961 γυρίζει το ντοκιμαντέρ «Θάσος» κι ένα χρόνο αργότερα, σκηνοθετεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, τον «Ουρανό», που αναφέρεται με μοναδικό, αντιηρωικό και πρωτόγνωρο τρόπο στο έπος του σαράντα. Αποσπά το «Βραβείο Φωτογραφίας» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, προβάλλεται στις Κάννες και μπαίνει στη λίστα με τις δέκα καλύτερες ταινίες του 1963 της εφημερίδας «Observer». Αξίζει να σημειωθεί πως θετικά για τη δουλειά του Κανελλόπουλου είχε τοποθετηθεί ο γνωστός σκηνοθέτης Φεντερίκο Φελίνι. Το 1966 γυρίζει το ερωτικό δράμα «Εκδρομή» το οποίο αργότερα δίδασκε στην παριζιάνικη «IDHEC» ο Φρανσουά Τριφό. Η ταινία τιμήθηκε με τον βραβείο φωτογραφίας για τον Συράκο Δανάλη και ειδική μνημεία για τη σκηνοθεσία του Κανελλόπουλου στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε η «Παρένθεση» (1968), που απέσπασε το βραβείο της καλύτερης ταινίας εξ ημισείας με την ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Κορίτσια στον ήλιο» και το βραβείο φωτογραφίας. Τη δεκαετία του '70 συνεχίζει να γυρίζει ταινίες, οι οποίες όμως δεν έτυχαν εισπρακτικής ή καλλιτεχνικής αναγνώρισης. Ο εξώστης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης γιουχάιζε τον ίδιο και τις ταινίες του ενώ δυσκολευόταν να βρει χρηματοδότες κι έτσι σταδιακά ο σκηνοθέτης απομονώθηκε και αποσύρθηκε οριστικά το 1982. Από τότε και μέχρι το θάνατο του έζησε μοναχικά στην πόλη που αγάπησε, τη Θεσσαλονίκη, γράφοντας νουβέλες και εκατοντάδες μικρά διηγήματα. Παράλληλα δούλευε πάνω σε ένα σενάριο που σκόπευε να γυρίσει με τίτλο «Ο Χτεσινός Κόσμος». Πέθανε σε ηλικία 57 ετών από έμφραγμα μόνος και πικραμένος. Ο Παντελής Βούλγαρης έχει χαρακτηρίσει τον Τάκη Κανελλόπουλο ως τον «μεγάλο αδικημένο».
Trivia:
Συζητήστε για το/τη σκηνοθέτη "{{{Sname}}}" στο Retromaniax.gr