Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Φον Δημητράκης (2013)»

Από retroDB
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
 
Γραμμή 14: Γραμμή 14:
translator=|
translator=|
period=2013-2014|
period=2013-2014|
skinika=Γιώργος Γαβαλάς|
skinika=Γιώργος Γαβαλάς (I)|
suits=Γιώργος Γαβαλάς|
suits=Γιώργος Γαβαλάς (I)|
lights=Λευτέρης Παυλόπουλος|
lights=Λευτέρης Παυλόπουλος|
music=Ιάκωβος Δρόσος|
music=Ιάκωβος Δρόσος|

Τελευταία αναθεώρηση της 17:22, 27 Σεπτεμβρίου 2014

Έτος: 2013

Θεατρικός τίτλος: Φον Δημητράκης (2013)

Είδος: Κωμωδία

Θέατρο: Μουσούρη

Πρεμιέρα: Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Περίοδοι παραστάσεων: 2013-2014

Τόπος: Αθήνα

Σκηνοθεσία: Πέτρος Φιλιππίδης

Συγγραφέας: Δημήτρης Ψαθάς

Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς (I)

Κοστούμια: Γιώργος Γαβαλάς (I)

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Μουσική σύνθεση: Ιάκωβος Δρόσος

Ηθοποιοί: Πέτρος Φιλιππίδης , Γεράσιμος Σκιαδαρέσης , Δημήτρης Μαυρόπουλος , Μαρία Κατσανδρή , Φαίη Ξυλά , Γιάννα Παπαγεωργίου , Γιώργος Ψάλτου , Μανώλης Χουρδάκης , Χριστίνα Σπατιώτη , Χρύσα Κλούβα , Θανάσης Ισιδώρου , Εύα Καλαποθάκη


Σχόλια/Πλοκή: Το κορυφαίο έργο του Δημήτρη Ψαθά, που γράφτηκε μέσα στην περίοδο της Κατοχής και ανέβηκε το 1946 στην περίοδο του Εμφυλίου, είναι μια σπαρταριστή σάτιρα πάνω σ’ ένα επίκαιρο θέμα, το πάθος για εξουσία. Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε ένα αστικό σπίτι της Αθήνας της Κατοχής του 1942. Ο Δημήτρης Χαρίτος είναι ένας αποτυχημένος και δειλός πολιτευτής, ο οποίος μέσα σ΄αυτήν την περίοδο, βρίσκει την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο, να γίνει υπουργός, συνεργαζόμενος, όμως, με τους Γερμανούς. Μέσα στο σπίτι του και πίσω από την πλάτη του επικρατούν αντίθετες τάσεις. Η οικογένειά του αποτελείται από πατριώτες. Ο γιός του είναι αντάρτης στα βουνά, η κόρη του λαμβάνει ενεργό μέρος στην αντίσταση, ενώ ο αδερφός του ο Λεωνίδας, δάσκαλος στο επάγγελμα και αγωνιστής, ανοίγει μέσα στην Κατοχή μπακάλικο, από όπου διακινεί στα κρυφά πολεμοφόδια στους αντάρτες του βουνού. Την ίδια στιγμή, ο Δημητράκης καμαρώνει για την υπουργική του καρέκλα...

Trivia: Ο Αιμίλιος Βεάκης ήταν ο πρώτος που έδωσε θεατρική πνοή στον "Φον Δημητράκη" με τον θίασο του, "Ενωμένοι Καλλιτέχνες" το 1946 σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη. Ακολούθησαν οι παραστάσεις στο "Θεσσαλικό Θέατρο" σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου (1981), ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου σε σκηνοθεσία Πάνου Παπαϊωάννου (1989), Θίασος Θύμιου Καρακατσάνη σε σκηνοθεσία του ιδίου (1999), Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Πάνου Παπαϊωάννου (1993) κ.ά.

Συζητήστε για τη θεατρική παράσταση "{{{Sname}}}" στο Retromaniax.gr