Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Μόνικα Βασιλείου

<gallery>
Image: Monikavasileiou66.jpg
Image: monikavasileiou.JPG
</gallery>
{{actor
|dob=7 Ιουνίου 1936
|dod=8 Απριλίου 2011

|com=Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, όπου ήταν εξορισμένος, από το καθεστώς Μεταξά, ο πατέρας της, Βάσος Βασιλείου. Αδελφή του Γιώργου Βασιλείου, Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας (1988-1993). Μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς η οικογένεια εγκαθίσταται στην Πάφο. Πήρε το βάπτισμα της ηθοποιού σε ηλικία 8 χρόνων συμμετέχοντας σε ερασιτεχνική παράσταση, που έστησε η μητέρα της για ενίσχυση των γυναικών των στρατιωτών του κυπριακού συντάγματος κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τον Εμφύλιο καταλήγουν πολιτικοί εξόριστοι στην Ουγγαρία και στη συνέχεια στην Τασκένδη όπου άρχισε τις σπουδές της στη "Σχολή Καλών Τεχνών" ("Ινστιτούτο Ostrovski"). Δάσκαλοί της σπουδαίοι Ρώσοι καλλιτέχνες, εξόριστοι στην πόλη αυτή από τον Στάλιν ως αντιφρονούντες, όπως ο Μάνος Ζαχαρίας και ο Γιώργος Σεβαστίκογλου. Το 1959 ανεβαίνει στο σανίδι του θεάτρου "Βαχτάνγκοφ" της Μόσχας κάνοντας την πρακτική της στην υποκριτική και τη σκηνοθεσία. Τον επόμενο χρόνο επιστρέφει στην Κύπρο. Το 1961 δημιουργούν μαζί με [[Ιάκωβος Καμπανέλλης|'''Ιάκωβο Καμπανέλλη''']] το "Νέο Θέατρο Λεμεσού", ένα εργατικό θέατρο με μέλη του θιάσου ναυτεργάτες, εφημεριδοπώλες, παπουτσήδες, κτίστες, ψαράδες κλπ. Ανεβάζουν μεταξύ άλλων, το έργο της [[Πηνελόπη Δέλτα|'''Πηνελόπης Δέλτα''']] "Παραμύθι Δίχως Όνομα" σε θεατρική διασκευή Ιάκωβου Καμπανέλλη και μουσική [[Μάνος Χατζιδάκις|'''Μάνου Χατζηδάκι''']].

Μεταξύ 1963-1967 δημιουργεί μαζί με άλλους γνωστούς αριστερούς καλλιτέχνες ([[Στέφανος Ληναίος|'''Στέφανο Ληναίο''']], '''[[Έλλη Φωτίου]]''', [[Φοίβος Ταξιάρχης|'''Φοίβο Ταξιάρχη''']]) το πρώτο αριστερό θέατρο στην Ελλάδα, το "Άρμα Θεάτρου". Συνεχίζει την καριέρα της διδάσκοντας στη "Σχολή Μάνου Κατράκη & Πέλου Κατσέλη". Συνεργάζεται με τους ηθοποιούς [[Δημήτρης Μυράτ|'''Δημήτρη Μυράτ''']] και '''[[Βούλα Ζουμπουλάκη]]''', [[Κώστας Μουσούρης|'''Κώστα Μουσούρη''']], '''[[Κρινιώ Παπά]]''', '''[[Βίλυ Μαγγίρου]]''', [[Γιώργος Κωνσταντίνου (I)|'''Γιώργο Κωνσταντίνου''']] και [[Σωτήρης Μουστάκας|'''Σωτήρη Μουστάκα''']].

Στο "Θέατρο Παπαϊωάννου" συμμετέχει στην παράσταση "Κορίτσια ο Στόλος". Έπειτα, συμμετέχει σε ταινίες του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου. Το 1967 ξεκινά στο Λονδίνο μια νέα θεατρική, κινηματογραφική και τηλεοπτική καριέρα. Συνεργάζεται θεατρικά και τηλεοπτικά με τον Κύπριο ηθοποιό [[Φαίδρος Στασίνος|'''Φαίδρο Στασίνο''']] και τη γνωστή αγγλίδα, φίλη της Ελλάδας, [[Vanessa Redgrave|'''Βανέσα Ρεντκρέιβ''']]. Μεγάλη τηλεοπτική της επιτυχία θεωρείται η συμμετοχή της στη σειρά 16 επεισοδίων παραγωγής "B.B.C.", "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται" του [[Νίκος Καζαντζάκης|'''Νίκου Καζαντζάκη''']] στο ρόλο της Κατερίνας. Τα γυρίσματα αντί της Κρήτης (λόγω Χούντας) γίνονται στην Κύπρο (περιοχή Δωρός κοντά στο χωριό Γερόλακος).

Το 1971 γυρίζει στην Κύπρο και συμμετέχει στον θίασο του νεοϊδρυθέντα "Θ.Ο.Κ." όπου θα πάρει μέρος σε σημαντικές παραστάσεις: "Η Αυλή Των Θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, "Το Νερόν Του Δρόπη" του [[Μιχάλης Παρσιάδης|'''Μιχάλη Πασιαρδή''']], Ο "Κύκλος Με Την Κιμωλία" του [[Bertolt Brecht|'''Μπέρτολντ Μπρεχτ''']], "Μέτρο Για Μέτρο" του [[William Shakespeare|'''Ουίλιαμ Σαίξπηρ''']] κ.ά. Το 1978 εγκαταλείπει το "Θ.Ο.Κ." για το ελεύθερο θέατρο. Είναι, επίσημα πια, η πρώτη Κύπρια σκηνοθέτις. Μεταξύ 1978-2010 εργάζεται ως καθηγήτρια στην "Παιδαγωγική Ακαδημία". Συνεχίζει σπουδές στη Γαλλία στη παιδοψυχολογία ("Centre D' education Populaire") με σκοπό την εφαρμογή της στη θεατρική πράξη. Παίζει και σκηνοθετεί έργα στην κυπριακή και ελληνική σκηνή (σκηνοθέτησε μεταξύ των άλλων το έργο του [[Κώστας Ασημακόπουλος|'''Κώστα Ασημακόπουλου''']] "Αστραπή Στο Δάσος" για το "Εθνικό θέατρο"). Πήρε επίσης μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις παραγωγής της τηλεόρασης του "ΡΙΚ". Στον Κυπριακό κινηματογράφο συμμετείχε, μεταξύ άλλων, στις ταινίες του [[Κώστας Δημητρίου|'''Κώστα Δημητρίου''']] "Τα Χασσαμπουλιά της Κύπρου" και "Οι Περιπέτειες Του Νικόλα".
 
|trivia=
}}