Ηλίας Τσέχος, ή σταγόνα ή ωκεανός

Τίτλος κινηματογραφικής ταινίας: Ηλίας Τσέχος, ή σταγόνα ή ωκεανός

Έτος: 2010

Πρεμιέρα: 13 Μαρτίου 2010

Διάρκεια: 55'

Είδος: Ντοκιμαντέρ

Σκηνοθεσία: Ηλίας Ιωσηφίδης

Σενάριο: Ηλίας Ιωσηφίδης

Φωτογραφία: Ηλίας Ιωσηφίδης

Μουσική σύνθεση: Στρατής Σοφιανός

Εταιρία παραγωγής: Ζώπυρος

Περίληψη/Σχόλια: Ο Ηλίας Τσέχος είναι ένας από τους σημαντικότερους νεοέλληνες ποιητές. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει την ζωή του ποιητή έτσι όπως την βιώνει τα τελευταία δέκα χρόνια αποτραβηγμένος στην γενέτειρά του στο όρος Βέρμιο. Ο ποιητής μας ανοίγει την καρδιά του με ειλικρίνεια και εξομολογητική διάθεση. "Ναι ή όχι η ζωή επανάληψη. Δεν αγαπώ τις επαναλήψεις. Καλώ το παρελθόν όπως με καλεί το μέλλον. Πίνοντας τον καφέ πικρό, όπως πικρή είναι η ζωή, μη σας γελά η ζάχαρη".

Είναι μια ιδιόμορφη ταινία έξω από την τηλεοπτική λογική των γνωστών αφιερωμάτων όπως συνήθως παρουσιάζουν τα πορτραίτα πνευματικών δημιουργών. Πολλά από τα ποιήματα του ποιητή, που περιλαμβάνονται στην ταινία, γεννήθηκαν στην εξέλιξή της και ήσαν έμπνευση της στιγμής σε πραγματικό χρόνο. Ο κινηματογραφικός φακός γίνεται συμμέτοχος και συνένοχος στην αυθόρμητη καλλιτεχνική δημιουργία, κάτι που χαρακτηρίζει την μοναδικότητα της κινηματογραφικής τέχνης του ντοκιμαντέρ. Η ταινία αρχικά δεν σχεδιάστηκε για κάτι τέτοιο. Αυτό προέκυψε στην πορεία. Οι ταινίες μου στην έναρξη των γυρισμάτων σπάνια έχουν σενάριο αλλά μόνο την ιδέα του θέματος. Το σενάριο διαμορφώνεται κατά την διάρκεια των γυρισμάτων. Τα απρόοπτα και αληθινά στοιχεία της στιγμής σχηματίζουν εν τέλει την δομή της ταινίας, αρκεί να έχει κανείς μάτια να βλέπει κι αυτιά να ακούει. Το δυσκολότερο εγχείρημα στην ταινία ήταν πώς να αποδοθούν τα ποιήματα ως οπτικά αναγνώσματα. Πώς η έμπνευση της στιγμής, που είναι μια εσωτερική διαδικασία του ποιητή, θα γίνει εικόνα. Ήθελα να αποφύγω την άχαρη και αντικινηματογραφική διαδικασία να βλέπεις τον ποιητή μ' ένα βιβλίο μπροστά στην κάμερα να διαβάζει τα ποιήματά του. Από την άλλη πώς μπορείς να αποδώσεις την ποίηση με εικόνες; Στην προκειμένη περίπτωση είχαμε την δυνατότητα να κινηθούμε με τον ποιητή στους χώρους έμπνευσής του και να καταγράψουμε κάθε του κίνηση, συναισθήματα, σκέψεις. Αυτή η διαδικασία μας επιτρέπει να γίνουμε κοινωνοί του ποιητικού λόγου.

Το αποτέλεσμα, μάλλον, μας δικαιώνει. Η ταινία τελικά δεν χάνει την ζωντάνια της, τον αυθορμητισμό της και κυλά σαν γάργαρο νερό του Βερμίου, όπως οι χορευτικές φιγούρες ενός Σειληνού που ο μύθος θέλει να τριγυρνά στο βουνό και να χορεύει. Το ίδιο αυθόρμητος κι ο ποιητής, πηγαίος, αυτοσαρκαστικός, δεν θα διστάσει να ακολουθήσει τα βήματα του Σειληνού σ' ένα ξέφρενο χορό που σε απογειώνει και παράλληλα σε κρατά στη γη. Σημειωτέο ότι ο ποιητής στα νιάτα του ήταν ένας από τους καλύτερους χορευτές των παραδοσιακών χορών της Δώρας Στράτου.

Ηθοποιοί:

Συζητήστε για την κινηματογραφική ταινία στο Retromaniax.gr